Bugün fark ettim ki, sık sık aynı şeyi yapıyorum. AVM'ye girip iki, üç turladıktan sonra RedBull'umu açıp etrafı seyrediyorum. Ya da parti şapkası kadar büyük IceTea içiyorum. Monotonluk bu olsa gerek. Eski bir dosta rastladım dırıdırıdım yaralarımı deşti.. demek isterdim ama, yok yok deşmedi. Aksine sevindim onu gördüğüme. Kilo almış biraz. Minnak büyümüş.
Hayat acılarla dolu birader. Yalan, yanlış hep acı. Tatlı yanları var, yok mu? Ama genelde acı. Acıları yaşadığımız zaman güçlü olmuyor muyuz zaten? Daha sıkı sarılıyoruz her şeye. Çerez tabağındaki nohutların bile kıymeti bilmeye başlıyoruz. Şu salak kafamız yüzünden ne oluyorsa oluyor. Her zaman zoru seçeriz. Bizi darmadağın edeni, köpek gibi süründüreni görürüz. Hiç görmeyiz bizim için çerez tabağında sadece nohutları yiyen kişileri. Hep fıstıkları, kajuları ayıklayanı seçiyoruz. Hata aramak gerekiyorsa evet, geri zekalıyız..
Pazartesi gibiyim, kimse beni sevmiyor. Hayatımızın bazı zamanlarında hep bunu düşünmez miyiz? Kimse beni sevmiyor. Bizi neden kimse sevmiyor? Bizde mi bir şey var? Ya da her yönüyle kıskanılan insanlardan mıyız? İnsanlar beceremedikleri şeyleri hep kınarlar, kıskanırlar. Ama gün geliyor siz onları beceriyorsunuz. Sorun yaratmayın...
Tek sayıları hiç sevmemişimdir. Aslında çok şey var sevmediğim. Kavgalar ve savaşlar dışında.. diyerek Soner Arıca ile devam etmek isterdim. Neyse, yüksek sesle bir şey anlatmaya çalışanlar, kısık sesle dudaklarını pıtpıtpıt yaparak bir şey okuyanlar(en çok bu), metrodaki yaşlı amcanın koltuk altı, ağzını şapırdatarak bir şey yiyen insanlar.. Hepsinin ağızlarına fırıncı küreği ile vurasım var...
Hepimiz kendimize bir yol çizmek için varız. Peki bu yolu yönlendirmek isteyenlere ne demeli? Sen zamanında o yolu izlemiş olabilirsin. Çamurlu patika bir yoldan ilerleyip, asfalt zemine çıkmış olabilirsin. Fakat devir asfalt yol devri. Hatta ve hatta yolda kalan arabayı vurdurmak görevlerinden biri. O yolda kalsın, şu yolda kalsın eee. Peki hepsi çamurlu yola mı yönelsin? İstekleri doğrultusunda hareket etsin bırak. Sadece saygı duy ve destek çık. Hayalleri ile yaşayan insanlar var. Elbet bir gün gerçekleştiriyorlar. Tüm zorluklara rağmen...
Geldik bu gecenin parçasına. Hoş bir gündü. Hayaller ve ümitlerle dolu. Biraz boşa çıksa da. Gecenin bu vakti hareketli bir şey paylaşılmaz ama elimizde bu kaldı. Hokkabaz(Neyse)...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder